شامپوها فرمول های تمیز کننده ای هستند که برای طیف گسترده ای از کاربردها از جمله بهداشت فردی، حیوانات خانگی و فرش مورد استفاده قرار می گیرند. بیشتر شامپوها تقریباً به شیوه مشابهی ساخته می شوند. آنها در درجه اول از مواد شیمیایی ای به نام سورفکتانت تشکیل شده اند. سورفکتانت دارای این توانایی خاص است که مواد روغنی روی سطوح را احاطه می کند و اجازه می دهد این مواد با آب شسته شوند. اغلب شامپوها چنان که گفته شد برای بهداشت فردی، به خصوص برای شستن مو مورد استفاده قرار می گیرند.

(برای خواندن ادامه این مطلب روی ادامه مطلب در پایین همین مطلب کلیک کنید)

آهن:

با نماد شیمیایی Fe، نام یک عنصر شیمیایی با عدد اتمی ۲۶ و چگالی ۷٫۸۷g/cm^۳ است که در نخستین دورهٔ فلزهای واسطه جای دارد. آهن از نظر جرمی، بزرگترین عنصر سازندهٔ زمین است. این عنصر مهم ترین سازندهٔ هستهٔ بیرونی و درونی زمین و چهارمین عنصر مهم در پوسته است. فراوانی آهن درسیاره‌های زمین‌سان مانند کرهٔ زمین، به دلیل همجوشی هسته‌ای در ستاره‌های بزرگ است.

فرانسیُم (به فرانسوی: Francium): با نام قدیمی اکا-سزیم و یا اکتینیم ‎K،‏^[۱] عنصری شیمیایی با نماد Fr و عدد اتمی ۸۷ است که در گروه IA(فلزهای قلیایی) و دورهٔ هفتم قرار گرفته‌است.^[۱] این عنصر، یک الکترون ظرفیتی دارد و در میان همهٔ عناصر جدول تناوبی، دارای کمترینالکترونگاتیوی است.

دمای ذوب و جوش فرانسیم به ترتیب ۲۷ و ۶۷۷ درجه سانتی‌گراد، و شعاع اتمی آن ۲۷۰ پیکومتر است.[۲]

مارگریت پری، فرانسیم را در سال ۱۹۳۹ در فرانسه کشف کرد،^[۳][۴][۵] به همین دلیل این عنصر فرانسیم نام گرفت.[۱] این عنصر آخرین عنصر کشف شده‌ای است که در طبیعت به طور آزاد وجود دارد و پس از آستاتین کمیاب‌ترین عنصر شناخته شده‌است.

فرانسیم در بیرون از آزمایشگاه، به طور بسیار ناچیزی در سنگ معدن اورانیوم و توریوم یافت می‌شود، جایی که ایزوتوپ ۲۲۳ آن به طور پی در پی تشکیل و متلاشی می‌شود. تخمین زده می‌شود که حدود ۳۰ گرم فرانسیم در پوسته زمین وجود داشته باشد. سایر ایزوتوپ‌های فرانسیم به طور مصنوعی و در آزمایشگاه ساخته می‌شوند. بیشترین مقداری که تاکنون از فرانسیم به طور مصنوعی ایجاد شده، یک خوشه ۱۰٬۰۰۰ اتمیبوده‌است که از طریق ابر اتمی سرد و در دانشگاه استونی بروک و در سال ۱۹۹۷ ساخته شده‌است.[۶] فرانسیم پس از فروپاشیدن به آستاتین،رادیوم و رادون تبدیل می‌شود.[۷]

منابع:

1.  آقاپور مقدم، علیرضا توکلی صابری. فرهنگ عناصر. انتشارات اطلس، ۱۳۶۹.
2.  Los Alamos, Chemistry Division
3. عناصر جهان نوشته گ سیبورگ ا. والنس ترجمه مظفرزاده، خواجه نصیرطوسی صفحه ۹۲-۹۳
4. «فرانسیم». دانشنامه رشد. بازبینی‌شده در ۲۶ سپتامبر ۲۰۰۸.
5. «The radiochemistry of francium» ‎(انگلیسی)‎. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۰۹.
6. CRC Handbook of Chemistry and Physics. ج. ۴. CRC، ۲۰۰۶. ۱۲. ISBN 0-8493-0474-1.(یادکرد دست دوم)
7.  National Nuclear Data Center. «Table of Isotopes decay data» ‎(انگلیسی)‎.آزمایشگاه ملی بروک‌هاون، ۱۹۹۰. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۰۰۷-۰۴-۰۴.